Yamakasi

Zasiadając do gry, miałem nadzieję na ciekawą i zaskakującą rozgrywkę, w uwielbianym przeze mnie w świecie Śródziemia. Niestety spełniły się tylko moje oczekiwania dotyczące jego wyglądu, zawiodły natomiast elementy, które decydują o jakości gry przygodowej.

Niezwykle łatwe zadania, zdecydowana przewaga elementów zręcznościowych przy słabej inteligencji przeciwników, kilku zaledwie rodzajów broni i nigdy niekończące się zasoby amunicji nie obronią nawet takiego tytułu jak "Władca Pierścieni - Drużyna Pierścienia"

Blisko ale niedokładnie

Choć początek Władcy Pierścieni, może sugerować coś innego fabuła gry w trzyma się bardzo blisko pierwowzoru książkowego. Podczas rozgrywki zwiedzimy niemal cały Hobbiton, spotykając chciwych krewnych i inne postacie występujące w książce. Frodo będzie umykał przed czarnymi jeźdźcami, stoczy bój z Wierzbą i spotka Toma Bombadila (Tom graficznie bez zarzutu, jednak jego przyśpiewki brzmią co najmniej drętwo!). Aragorn będzie toczyć boje z orkami i trolami włączając w to walecznych Uruk Haj Sarumana. Gandalf natomiast przeprowadzi drużynę przez korytarze Morii i zgładzi Balroga, ratując drużynę przed niechybną śmiercią. Wraz z bohaterami odwiedzimy również dom Elronada oraz piękne Lorien. Choć w grze odnajdziemy ślad niemal wszystkich ważniejszy wydarzeń mających miejsce w trylogii, autorom nie udało się uzyskać porywającego klimatu prozy Tolkiena. Mimo tego że oprawa graficzna jest świetna, zarówno lokacjom jak i postaciom z gry brakuje głębi. Wszystkie dostępne w grze misje, łączą w fabułę dość przeciętne filmy i animacje wspomagane przez krótkie wstępy recytowane głosami występujących w grze postaci. Jednak informacje w nich zawarte dotyczą wyłącznie najistotniejszych i mających wpływ na akcję w grze wydarzeń. Gracz nie dowie się wiele na temat plemion żyjących w Śródziemiu ani ich zwyczajów czy zalet, które są niezwykle istotne dla zrozumienia tolkienowskiej historii. Garść dodatkowych informacji, można uzyskać podczas rozmów, z niektórymi postaciami napotkanymi w grze oraz z mapy Śródziemia, na której znajdują się lapidarne informacje na temat miejsc, w których rozgrywa się akcja. Gra sporo zyskuje jeżeli przed odpaleniem poznamy książkowe przygody bohaterów.

W telegraficznym skrócie

Dla wszystkich, którzy nie "zhańbią się" słowem drukowanym wyjaśnię, że rzecz dotyczy, pierwszego etapu podróży drużyny, której zadaniem jest zniszczenie potężnego czarodziejskiego pierścienia nafaszerowanego najczarniejszą magią. Pierścień posiada moc, dzięki której może kontrolować, pozostałe w Śródziemiu magiczne pierścienie utrzymujące równowagę na całym kontynencie. Dodam jeszcze tylko, że pierścień posiada własną wolę, której jedynym celem jest powrót do Nieprzyjaciela. W jego rękach stanie się ostatecznym narzędziem zagłady Śródziemia, które znajdzie się pod panowaniem sił ciemności nienawidzących wszelkiego życia.

Niczym wiosenna przechadzka

W " Drużynie Pierścienia" gracz może wcielić się w jedną z trzech dostępnych postaci: Froda, Aragorna oraz Gandalfa. Fabuła gry narzuca postacie, którymi kierujemy podczas poszczególnych misji. W pierwszych misjach rozgrywanych w Shire, Mrocznym Lesie i Kurhanach sterujemy Frodem . W Bree przejmujemy skórę Aragorrna i prowadzimy drużynę aż do Rivendell. Na czas wędrówki przez Morię wkracza Gandalf, a po nim znowu Aragorn i Frodo w epizodzie. "Drużyna pierścienia" miała być przygodową grą akcji, jednak elementy przygodowe, nie dość że występują rzadko (kilka zadań Froda i Gandalfa), ale również są dziecinnie proste. Ani zadania Froda ani przejście przez Morię nie stanowi większego problemu dla średnio rozwiniętego dziesięciolatka. Rozwiązania są oczywiste, w labiryncie trudno się zgubić a niemal każde zamknięte drzwi otwiera dźwignia, którą zwykle można znaleźć tuż przy nich.

Jednym z przykładów, który zobrazuje poziom trudności rozgrywki jest przedostatnia misja, w której przejmujemy po raz ostatni kontrolę nad Frodem. Jego zadaniem jest dostać się na szczyt strażnicy, do której dostępu bronią dziesiątki naprawdę paskudnych orków. Choć jest to idealna misja do zastosowania magicznych właściwości pierścienia (niewidzialność), nie ma co ryzykować gdyż stężenie "złych mocy", podczas noszenia pierścienia, w ciągu kilkudziesięciu sekund osiąga poziom śmiertelny dla Froda - jest znacznie szybszy i łatwiejszy sposób! Wystarczy przebiec przez hordy nieprzyjaciół, którzy owszem wszczynają alarm i próbują Froda patroszyć podczas biegu, jednak są zbyt wolni aby chociaż raz go drasnąć! Bułka z masłem!

Podobnie rzecz się miała w przypadku Aragorna, w misji poprzedzającej przybycie do Rivendel. Jego zadaniem był zwiad - odnalezienie drogi i zabezpieczenie przejścia dla całej drużyny. Tymczasem cała drużyna, włączając w to rannego Froda, ruszała we właściwym kierunku, bez niczyjej pomocy. Wystarczyło "przystanąć" bezczynnie Argornem przez kilka sekund, a maluchy wkrótce traciły cierpliwość i same gnały w kierunku brodu mężnie stając podczas przeprawy przeciwko wilkom, orkom i trolom. Nominalnie Hobbici są co najwyżej miernym materiałem na wojaków, w tej misji jednak wykonali niemal całą "brudną robotę". Aragorn natomiast, jedyny obok Froda śmiertelny uczestnik wydarzeń, mógł spokojnie z dystansu, wykańczać poszczególnych nieprzyjaciół celnymi strzałami z łuku. Jeżeli dodam, że kram i lambasy, którymi się żywi Obieżyświat znaleźć można wszędzie, a strzał w kołczanie nigdy nie zabraknie to macie jasny obraz poziomu trudności rozgrywki.

Mali, duzi i potężni

Każda dostępnych w grze postaci ma odmienne umiejętności i uzbrojenie . Frodo, na początku dysponuje tylko podróżną laską potem sztylecikiem i niezmiennie arsenałem nieszkodliwych kamieni do rzucania, które można stosować wyłącznie do odwracania uwagi. Potrafi za to skradać się, skakać( to nie żart) oraz wspinać się po drabinie. Oczywiście dysponuje również magicznym pierścieniem, którego można w czasie rozgrywki nie używać wcale, tym bardziej, że noszenie go na palcu dłużej niż kilkadziesiąt sekund powoduje śmierć i koniec gry. Dobra rada, w grze nie ma auto - zapisu, więc jak najczęściej używajcie przycisku F2, do szybkiego zapisu gry. Niebezpieczeństwa czyhają na każdym kroku i o "wypadek" nietrudno. Zdrowie, Frodo regeneruje spożywając przede wszystkim pieczarki i kram, rzadziej lambasy.

Aragorn potrafi nieźle wywijać mieczem i przyzwoicie strzela z łuku. Jego specjalną umiejętnością jest potężne kopnięcie, które powala wroga na ziemię i pozwala zadać mu jeden decydujący i śmiertelny cios. Wszystkie misje, w których sterujemy Aragornem należy bezwzględnie zaliczyć do zręcznościowych. Aby wykonać misję, należy przejść z punktu A do punktu B zabijając po drodze wszystkich wrogów. Czysta finezja! Dla odzyskania zdrowia wystarczy zjeść kram i lambasy - są zawsze gdzieś w pobliżu!

Gandalf Szary, natomiast poza mieczem, którym potrafi przyzwoicie władać dysponuje takimi czarami jak: kula ognista, cios laski oraz niezastąpiona wiązka błyskawic, która razi wszystkich przeciwników w promieniu jej działania. Bardzo przydatny czar, tym bardziej, że orki nigdy nie podróżują samotnie. Wśród czarów określanych jako defensywne występują przyciąganie i uzdrawianie i chociaż Gandalf może odzyskiwać zdrowie zjadając kram i lambasy, podstawowym narzędziem regeneracji jest magia. Każdy rzucone przez czarodzieja zaklęcie pochłania określoną ilość many (najwięcej uzdrawianie), której zasoby możemy uzupełnić wypijając leżące niemal wszędzie flaszki wypełnione miruvorem. Wszystkie dostępne z Gandalfem misje można łatwo ukończyć, przy użyciu miecza i dwóch czarów: wiązki błyskawic oraz uzdrawiania.

Na koniec jeszcze garść ogólnych uwag a potem już przejdę do pozytywów. Najbardziej chyba denerwującym elementem w grze, jest często fatalne ustawienie kamery. Podczas rozgrywki, kamera (w widoku z perspektywy trzeciej osoby) ustawiała się często tak niefortunnie, że widok całkowicie przesłaniały mi znajdujące się w pobliżu przedmioty (drzewa, ściany wąwozu, kamienie itd.). Sytuacja szczególnie niebezpieczna podczas walki na ograniczonym różnymi przeszkodami terenie! W trybie FPP można walczyć wyłącznie bronią przeznaczoną do walki na odległość i nie ma szans aby oglądając świat z tej perspektywy użyć miecza czy też zdolności specjalnych - co często prowadziło do nieprzyjemnych konsekwencji i śmierci.

Grafika, muzyka i inne aspekty techniczne

Wizja tolkienowskiego świata, zaproponowana przez autorów zrobiła na mnie jak najlepsze wrażenie. Niemal wszystkie odwiedzane w grze lokacje wyglądały wręcz znakomicie. Wizerunki postaci we wszystkich przypadkach wydały mi się bardzo adekwatne, orki i trole ohydne i odpychające a Berlog wyglądał jakby rzeczywiści wyszedł z dna ziemi. Ścieżka dźwiękowa również bez zarzutu. Muzyka bardzo dobrze została wkomponowana w wizję krain Śródziema, zmieniając natężenie i nastrój w zależności od okoliczności w jakich znalazł się bohater.

Sterowanie nie sprawi żadnemu graczowi kłopotów, czasami jednak brakuje interfejsu, który bez użycia skrótów klawiszowych pozwoli dotrzeć do ekwipunku. Przydałyby się również mapy poszczególnych lokacji, choć biorąc pod uwagę, wielkość dostępnych w grze map, nie jest to czynnik niezbędny. Gra działa płynnie nawet na słabym sprzęcie (Celeron 700, 128 MB RAM, karta graficzna 32 MB) przy dość wysokiej rozdzielczości.

Po premierze filmu Petera Jacksona, oczekiwano, że "oficjalna" gra oparta na wydarzeniach z pierwszego tomu trylogii Tolkiena, będzie równie udana co ekranizacja. Niestety, gra jako całość wypadła bardzo przeciętne. Zachwycająca grafika i dobra ścieżka dźwiękowa nie są dzisiaj wystarczającymi atutami, aby produkt nazwać udanym. Biorąc po uwagę, fakt że na przejście gry wystarczy, przy wyjątkowo nie sprzyjających okolicznościach, niecałe dziesięć godzin decyzję o zakupie gry powinni podjąć tylko najzagorzalsi fani trylogii. Gdyby nie "chwytliwy" serfujący na falach promocji ekranizacji Dwóch Wierz tytuł, jestem przekonany, że tytuł ten przeszedłby bez echa.

Wydawca: Play IT
Cena: 129,90 zł

Minimalne wymagania sprzętowe:
Procesor: PIII 600 MHz
Pamięć: 64 MB RAM
Karta graficzna: 3D 32MB
Karta dźwiękowa: kompatybilna z DirectX 8.1